با توجه به اینکه کندل های با بدنه کم نسبت به طول، نمی توانند ملاک خوبی برای جهت و رنگ کندل باشند، کاربر می تواند تعیین کند که حداکثر نسبت طول به بدنه کندل نرمال چقدر باشد. نسبت طول به بدنه کندل، حدی است که نسبت های مساوی یا بیشتر از آن برای یک کندل، به عنوان کندل قابل قبول برای تحلیل الگو شناخته نمی شود. در حقیقت کندل هایی که نسبت طول به بدنه بیشتر از یا مساوی با این عدد را داشته باشند، برای تحلیل الگوی کندل قابل قبول نیستند. لازم به ذکر است که هرچه این نسبت بزرگتر باشد، بدنه کندل می تواند بخش کمتری از طول کل کندل را تشکیل دهد تا کندل قابل قبول باشد و بنابراین طیف بیشتری از کندل ها را شامل می شود. به عنوان مثال عدد 1 بیانگر این است نسبت قابل قبول تنها هنگامی است که بدنه کندل از طول آن بزرگتر باشد که هیچ گاه صادق نیست. نسبت 2 بیانگر این است که اگر بدنه کندل بیش از نیمی از طول کندل باشد کندل قابل قبول است. عددهای بالاتر نیز به همین ترتیب کندل های با بدنه کوچکتر را قابل قبول می دانند. این نسبت برای بررسی کل کندل ها بجز کندل های دوجی (Doji) و پین بار (Pinbar) حائز اهمیت است.